Chapter 25

  locutusque est Dominus ad Mosen in monte Sinai dicens  

  loquere filiis Israhel et dices ad eos quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis sabbatizet sabbatum Domini  

  sex annis seres agrum tuum et sex annis putabis vineam tuam colligesque fructus eius  

  septimo autem anno sabbatum erit terrae requietionis Domini agrum non seres et vineam non putabis  

  quae sponte gignit humus non metes et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam annus enim requietionis terrae est  

  sed erunt vobis in cibum tibi et servo tuo ancillae et mercennario tuo et advenae qui peregrinantur apud te  

  iumentis tuis et pecoribus omnia quae nascuntur praebebunt cibum  

  numerabis quoque tibi septem ebdomades annorum id est septem septies quae simul faciunt annos quadraginta novem  

  et clanges bucina mense septimo decima die mensis propitiationis tempore in universa terra vestra  

  sanctificabisque annum quinquagesimum et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terrae tuae ipse est enim iobeleus revertetur homo ad possessionem suam et unusquisque rediet ad familiam pristinam  

  quia iobeleus est et quinquagesimus annus non seretis neque metetis sponte in agro nascentia et primitias vindemiae non colligetis  

  ob sanctificationem iobelei sed statim ablata comedetis  

  anno iobelei redient omnes ad possessiones suas  

  quando vendes quippiam civi tuo vel emes ab eo ne contristes fratrem tuum sed iuxta numerum annorum iobelei emes ab eo  

  et iuxta supputationem frugum vendet tibi  

  quanto plus anni remanserint post iobeleum tanto crescet et pretium et quanto minus temporis numeraveris tanto minoris et emptio constabit tempus enim frugum vendet tibi  

  nolite adfligere contribules vestros sed timeat unusquisque Deum suum quia ego Dominus Deus vester  

  facite praecepta mea et iudicia custodite et implete ea ut habitare possitis in terra absque ullo pavore  

  et gignat vobis humus fructus suos quibus vescamini usque ad saturitatem nullius impetum formidantes  

  quod si dixeritis quid comedemus anno septimo si non seruerimus neque collegerimus fruges nostras  

  dabo benedictionem meam vobis anno sexto et faciet fructus trium annorum  

  seretisque anno octavo et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum donec nova nascantur edetis vetera  

  terra quoque non veniet in perpetuum quia mea est et vos advenae et coloni mei estis  

  unde cuncta regio possessionis vestrae sub redemptionis condicione vendetur  

  si adtenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam et voluerit propinquus eius potest redimere quod ille vendiderat  

  sin autem non habuerit proximum et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire  

  conputabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit et quod reliquum est reddet emptori sicque recipiet possessionem suam  

  quod si non invenerit manus eius ut reddat pretium habebit emptor quod emerat usque ad annum iobeleum in ipso enim omnis venditio redit ad dominum et ad possessorem pristinum  

  qui vendiderit domum intra urbis muros habebit licentiam redimendi donec unus impleatur annus  

  si non redemerit et anni circulus fuerit evolutus emptor possidebit eam et posteri eius in perpetuum et redimi non poterit etiam in iobeleo  

  sin autem in villa fuerit domus quae muros non habet agrorum iure vendetur si ante redempta non fuerit in iobeleo revertetur ad dominum  

  aedes Levitarum quae in urbibus sunt semper possunt redimi  

  si redemptae non fuerint in iobeleo revertentur ad dominos quia domus urbium leviticarum pro possessionibus sunt inter filios Israhel  

  suburbana autem eorum non venient quia possessio sempiterna est  

  si adtenuatus fuerit frater tuus et infirmus manu et susceperis eum quasi advenam et peregrinum et vixerit tecum  

  ne accipias usuras ab eo nec amplius quam dedisti time Deum tuum ut vivere possit frater tuus apud te  

  pecuniam tuam non dabis ei ad usuram et frugum superabundantiam non exiges  

  ego Dominus Deus vester qui eduxi vos de terra Aegypti ut darem vobis terram Chanaan et essem vester Deus  

  si paupertate conpulsus vendiderit se tibi frater tuus non eum opprimes servitute famulorum  

  sed quasi mercennarius et colonus erit usque ad annum iobeleum operabitur apud te  

  et postea egredietur cum liberis suis et revertetur ad cognationem et ad possessionem patrum suorum  

  mei enim servi sunt et ego eduxi eos de terra Aegypti non venient condicione servorum  

  ne adfligas eum per potentiam sed metuito Deum tuum  

  servus et ancilla sint vobis de nationibus quae in circuitu vestro sunt  

  et de advenis qui peregrinantur apud vos vel qui ex his nati fuerint in terra vestra hos habebitis famulos  

  et hereditario iure transmittetis ad posteros ac possidebitis in aeternum fratres autem vestros filios Israhel ne opprimatis per potentiam  

  si invaluerit apud vos manus advenae atque peregrini et adtenuatus frater tuus vendiderit se ei aut cuiquam de stirpe eius  

  post venditionem potest redimi qui voluerit ex fratribus suis redimet eum  

  et patruus et patruelis et consanguineus et adfinis sin autem et ipse potuerit redimet se  

  supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suae usque ad annum iobeleum et pecunia qua venditus fuerat iuxta annorum numerum et rationem mercennarii supputata  

  si plures fuerint anni qui remanent usque ad iobeleum secundum hos reddet et pretium  

  si pauci ponet rationem cum eo iuxta annorum numerum et reddet emptori quod reliquum est annorum  

  quibus ante servivit mercedibus inputatis non adfliget eum violenter in conspectu tuo  

  quod si per haec redimi non potuerit anno iobeleo egredietur cum liberis suis  

  mei sunt enim servi filii Israhel quos eduxi de terra Aegypti